2019 is inmiddels al weer drie weken oud en onze eerste doodaassessie zit er al weer even op.
Het was de eerste week van januari dat ik samen met Mark van Rijssen het nieuwe jaar aftrapte met een heerlijk dagje doodazen.
We wilden niets aan het toeval overlaten en arriveerden al vroeg bij de trailerhelling. De bedoeling was dat de dobbers in zouden liggen als het licht werd. Met een heel licht windje in de rug vlogen we even later over het meer naar de eerste stek!
Elke keer die spanning van binnen, een heerlijk gevoel, zouden ze er liggen pakken we vandaag de eerste meter van het jaar?? Aangekomen op de stek werden snel de hengels beaasd en daarna zorgde ik eerst even voor een warme bak koffie. Toch altijd lekker om als het koud is even de handen te kunnen warmen aan een warm bakkie.
Toen het net licht werd was het mijn dobber die in beweging kwam, niet heel overtuigend maar even later schoof ze toch helemaal onder en zag ik de lichtgevende antenne mooi onder water wegzwemmen. Een paar tellen wachtte ik voordat ik de haak zette. Ik sloeg aan en de vis nam meteen een spurt waarna ze log begon te schudden. Ik zei meteen tegen Mark pak het net maar dit is een goeie! Ze bleef mooi diep en zwom vlak voor de boot nog een rondje, waarbij ze de lijn van mijn andere hengel op wist te pakken voordat ik haar in het oppervlak kreeg en het net eronder kon.
Daar lag een hele beste vis, zo een waarmee je hoopt je jaar te beginnen! Puntgaaf was ze, snel werd ze onthaakt en gemeten en met 114cm was onze dag al weer meer dan geslaagd! Ik plaatste haar even terug in het grote landingsnet in het water en ontwarde snel de twee door de snoek in elkaar gezwommen lijnen. Zo alles was weer netjes en nu mocht ze even poseren, Mark schoot een paar prachtige platen en daarna mocht de dame in kwestie weer terug de diepte in om de witvis te terroriseren.
Niet veel later volgde ook aanbeet nummer twee en drie, twee kleinere exemplaren die snel naast de boot onthaakt werden en weer mochten zwemmen. Toen was het Mark zijn dobber die hard onder klapte en ook hij mocht even later aan de bak. De EFFZETT Deadbait hengel ging lekker krom en dit kon ook wel eens Mark zijn eerste meter van het jaar gaan worden. Ik stond al klaar met het net en bij de eerste kans die ik kreeg zat ze erin!! Ja, dit is er een, ook Mark zijn eerste meter van 2019 lag in het net! Heerlijk, en de visdag was nog maar anderhalf uur oud, wat zou er nog meer komen vandaag.
Nog geen tien minuten later hoorde ik toen ik net naar mijn andere dobber keek een harde plop, meteen schoot mijn blik naar mijn linker dobber en deze was verdwenen, alles wat je nog zag was een ronde rimpeling op het water. Heerlijk zo’n aanbeet. Ik pakte direct mijn hengel op en zag dat de vis behoorlijk lijn pakte. Ik aarzelde dan ook niet langer en zette meteen de haak. Hevig gerol aan de andere kant van de lijn en daarna weer dat logge schudden gevolgd door een beste staart die de oppervlakte doorkliefde. “Het zal toch niet weer een meter zijn”. Een mooie dril volgde en even later lag ook meter nummer drie in de onthaakmat! Het leek niet op te kunnen vandaag. Wederom een puntgave vis, zo een waarvan het lijkt alsof ze nog nooit gevangen is, prachtig!
Het was hoog tijd om eerst maar eens te proosten, en daarvoor had ik vandaag een fles Licor 43 meegenomen. Dat ging er wel in.
Proost!
Hierna volgden nog 2 kleinere vissen de snel hun vrijheid weer terug kregen. Toen werd het stil op de stek wel zagen we nog twee keer een mooie vis jagen mar aanbeten kwamen er niet meer.Tijd om te verkassen, de hele bende werd ingedraaid en volgas vlogen we over het water en lagen met 10 minuten op de volgende stek, weinig te zien hier op de dieptemeter maar toch maar even proberen. Resultaten uit het verleden bieden geen garantie maaaaar uit eerdere ervaringen wisten we dat er hier zeker wel een visje te vangen was.
Al snel kreeg ik de eerste aanbeet, weer zo’n keiharde plop, prachtig blijft dat! Het voelde best goed, maar de meter haalde ze niet, maar als ze zo dik zijn als deze vis dan hoeven ze niet groot te zijn om er fraai uit te zien!
Snel even een plaatje en nummer 7 stond genoteerd!
Plop, daar ging Mark zijn dobber, maar ze was ook net zo snel weer boven. Dit herhaalde zich 3 keer en elke keer liet de snoek de aasvis weer los nog voordat mark aan kon slaan, daarna bleef het helaas stil op zijn hengel. Hierna weer een aanbeet, nu op mijn andere hengel, ik draaide de lijn strak voelde weerstand en sloeg aan, een wapperend lijntje was alles wat er overbleef. Met een nare nasmaak begon ik mijn montage opnieuw te knopen. Dat was balen zeg, waarschijnlijk was de vis met de lijn op de bodem langs wat mossels gezwommen en dan is een beetje weerstand al te veel… Zonde die vis zwom nu met een leader en dreg rond…
Ik had er nog even over met Mark dat dit me ooit twee keer eerder was overkomen op 1 dag bij een kantvissessie, domme pech. En je geloofd het of niet maar ook de volgende aanbeet die op mark zijn hengel kwam eindigde in hetzelfde resultaat. Hij had zijn wapperende lijntje nog niet binnen of mijn andere dobber plopte weg, deze keer ging het gelukkig wel goed en een kleine snoek zag even later de boot van dichtbij. Hierna besloten we om toch maar te verkassen om zo eventueel volgende lijnbreuken te voorkomen. Je zou zeggen ja hoe groot is die kans nu, maar voor ons was twee keer in nog geen kwartier toch echt te veel.
We besloten een stukje verderop het nog eens te proberen en al snel was het ook hier raak, wederom een kleiner exemplaar, niet minder mooi maar we waren op zoek naar haar oma 😉
En die kwam, nog geen 10 minuten later stond ik weer een mooie vis te drillen, meter nummer 4 van vandaag!! Toen ze het schepnet in gleed viel ons beide meteen wat op er liepen twee lijnen uit haar bek. Bij nadere inspectie bleek het de lijn te zijn welke ik eerder doorgeslagen had bij de aanslag. Wat een mazzel voor de snoek en ook voor mij natuurlijk. Ik mocht poseren en kon de vis van 109 cm bevrijden van de twee dreggen! Dat gaf toch een goed gevoel zeg!
Hierna was het tijd om aasvis bij te gaan vangen want we waren er zo goed als doorheen. Er werd gezocht naar een mooie wolk witvis en al snel was deze gevonden. En waar witvis ligt daar ligt snoek dus ook hier gingen er drie hengels uit. Mark wist hier nog een mooie 90er te vangen en ik ving in een half uur tijd genoeg voorn voor de rest van de visdag.
Tijdens het aasvissen tikken altijd een hengeltje uit 😉
We besloten nog een stek aan te doen en daar de dag vol te maken. In het licht van de ondergaande zon krijg ik een aanbeet, op een hele beste voorn. Hopen op een mooie afsluiter dan maar, van de toch al zo mooie dag. Ik draai de lijn strak en zet de haak, meteen weer een goed gewicht en ook dit kan haast niet anders dan weer een metervis zijn. Als de vis even later bovenkomt zie ik hoe mooi ze getekend is en op hetzelfde moment schuift Mark het net eronder, yes!! Weer een beste unit zeg, prachtig gewoon. Op het moment dat de vis in het net ligt vliegt ook Mark zijn lijn van de spoel af. Ik laat mijn vis even in het net rusten en onthaak haar buiten de boot. Mark drilt de laatste vis van de dag een mooie dikke 80er, onthaakt en released deze snel zodat we mijn vis kunnen gaan fotograferen. Prachtig zo in het licht van de ondergaande zon even poseren met een mooie metersnoek!
De afsluiter van de dag bij een ondergaande zon! Dat was weer een dag voor in de boeken! We starten het jaar met een high five :), 5 meters en een totaal van 13 vissen. Iedereen een goed 2019 gewenst met een hoop mooie vangsten!!
